بازگشت
اول می روز قیام کارگران علیه استبدادواستثمار!
علی رستمی علی رستمی

پیش از یک قرن در اول می 1886میلادی، کارگران شیکاگو اعتراضات خویشرا علیه نظام حاکم بورژوازی در ایالات متحده آمریکا ،بخاطر هشت ساعت کار درروزبلند نموده ، دست به قیام جمعی زده واز کار دست کشیدند. انها بیاد پیروزی خواهران وبرادران طبقاتی خود که هفت سال بیشتر به این خواست اقدام کرده بودند، ان روزرا با پوشیدن لباس نو،همراه با فامیلهای خویش ا ستقبال وبه خیابانها به راه پیمایی  دست زدند، وقدرت رزمی خود را برای دستگاه حاکم در جامعه به نمایش گذاشتند. بعد ازسپری شدن چند روز ای تعدادبزرگی از توده های کارگر درخیابانها سرازیر شده و هیولای سرمایه که چنین همبستگی را در دنیای خویش تحمل نداشت، باعث خشم شان گردیده وبوسیله نیروی پلیس انهارا سرکوب نموده مانع اعتصاب ومبارزه خیابایی شان شدند . در اثر تیر اندازی پلیس عده ای کشته وصدها نفر زخمی ، رهبرا ن وسازمانده گان اعتصاب قیام از جانب پولیس گرفتار وبه اعدام محکوم گردیدند.

بعدأ رهبران دستگیر شده درهمان سال جوخه جوخه بسوی پایه های دار درحالیکه سرود رزم واتحاد را می خواندند،اعزام وبه دار اویخته  شدند.

اعدام رهبران کارگران خشم ونفرت بزرگ رادرمیان تمام کارگران وزحمتکشان جهان بوجود اورده که  انترناسیونال دوم، درنخستین کنگره خود درسال 1889،روز اول می را به عنوان روز جهانی کارگر اعلام می دارد.

ازان سال ببعد همه ساله این روز به حیث روز بزرگ تاریخی ،برا ی اتحادویکپارچکی طبقه کارگرجهان وخواست های صنفی شان از جانب احزاب وجنبشهای کارگری ،علیه نظامهای استثماری تجلیل بعمل امده از حقوق شان با گردهمایی ها وتظاهرات خیابانی پشتبانی ودفاع می گردد.

کارگران وزحمتکشان وطن ما نیز تحت رهبری حزب دموکراتیک خلق افغانستان پیش از قیام هفت ثور این روز رابمثابه روز همبستگی تما م کارگران وهمه زحمتکشان با تظاهرات خیابانی با اشتراک هزارهاتن اعم از کارگرا ن مولد(کارگر صنعتی)، کارگران غیرمولد (مزد بگیر) با پشتبانی روشنفکران عرصه های مختلف اجتماعی کشور ،تجلیل بعمل می اورد وبا ایراد بیانیه ها وشعار های رزمی که  انعکاس دهنده خواست صنفی شان بود ،همبستگی وپشتبانی خویش را ابراز وازان دفاع می نمودند .

باقیام هفت ثور وحاکمیت ح.د.خ.ا تغیرات جدی وبنیادی به نفع کارگران وتمام زحمتکشان کشور رونما شده،که مطابق نورمهای بین اللملی حقوق شان اعاده ودفاع مصرانه برای بهبود وضع زندگی شان از جانب دولت جمهوری افغانستان روی دست گرفته و مورد تحقق قرار گرفت ودرتمام عرصه ه منافع انها،درالویت رویکرد های فعالیت سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی ان قرارداشت.

ایجاد اتحادیه های صنفی برای اولین بار در تمام سطوح اداری ،فرهنگی واقتصادی برای تاءمین حقوق شان  واز این طریق بهبود چشم گیری در زندگی کارگران وسایر زحمتکشان کشور بوجود امدو امتیازات بزرگ مادی ومعنوی به اختیار شان قرار گرفت.

اما شوربختانه که بعداز سقوط حاکمیت ح.د.خ.ا تمام دستاوردهای مادی ومعنوی که به خون هزاران انسان شهید کشور ما بدست امده بود با اعمال خرابکار انه وضد انسانی نیروهای ارتجاعی سیاه داخلی وخارجی ازمیان رفته ویکبار دیگر کشور ما اماج حملات نیروهای ارتجاعی استثمارگر داخلی وخارجی جهانی قرارگرفته ،که نه تنها بهبود در زند گی زحمتکشان مارونما نگردیده ، بلکه شرایط ناهنجار انسانی  روز تاروز گسترش یافته ، وسیل عظیم کمیت بیکاران درکشور سیر صعودی خود را طی وهفتاد فیصد از طبقات واقشار زحمتکش در بدترین شرایط فقر، زندگی مینمایند.

اما نیروهای سالم ووفادار به ارمانهای طبقه کارگر معتقد ومصمم است ، که رستا خیز جنبش طبقه کارگر وهمه زحمتکشان با همبستگی جهانی، روزی به پیروزی خواهدرسیدواین دیوار بوسیده امپریالیستی که بالای

شانه های خمیده کارگران وسائر زحمتکشان  جهان پیش برده می شود ، رهسپار گور ابدی خود خواهدشد.

         تاریشه دراب است امید ثمر است

زنده باد کارگران جهان

فرخنده باداول می روز همبستگی تمام کارگران جهان

 29.4.2010کشور المان


April 30th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات